Rehabilitacja kolana - kolano skoczka
Rehabilitacja kolana to dość szeroki obszar dla fizjoterapeuty z wielu względów. Przede wszystkim jest to największy staw ciała człowieka. Ze względu na swoją skomplikowaną budowę anatomiczną jest najbardziej podatny na uszkodzenia i urazy. W konkretnie omawianym przypadku jakim jest „kolano skoczka” za powstawanie urazu odpowiada wzmożona aktywność fizyczna. Dlatego uraz ten dotyka najczęściej sportowców, choć nie tylko.
Biomechanika stawu kolanowego
Staw kolanowy jest stawem zawiasowym, zmodyfikowanym, o obszernym zakresie ruchu. W pozycji anatomicznej dochodzi w nim do ruchu zginania – prostowania. Są one kombinacją toczenia i ślizgania. Dla osób w wieku 18-40 lat zakres ruchu powinien wynosić 130-135 stopni. Zwiększa się on pod wpływem działania sił zewnętrznych i w chwili zetknięcia pięty z pośladkiem wynosi 160 – 170 stopni. Na ograniczenia ruchomości mają wpływ również wiek oraz płeć, tak u młodych kobiet obserwuje się występowanie przeprostu w skali 5-10 stopni. Z kolei u mężczyzn w podeszłym wieku jest to ograniczenie wyprostu. Drugi rodzaj jest ruchem rotacyjnym. Ruch skrętny zachodzi w końcowej fazie wyprostu w stawie udowo-piszczelowym gdzie zachodzi rotacja zewnętrzna piszczeli w zakresie około 10 stopni. Rzepka podczas wyprostu ślizga się ku górze a podczas zgięcia w dół pokonując w tym czasie drogę 5-7 cm.
Czym jest kolano skoczka
Kolano skoczka jest to uszkodzenie wiązadła rzepki w miejscu jego połączenia z rzepką. Na wskutek aktywności fizycznej w miejscu tym sumują się różnego rodzaju mikrourazy. W perspektywie dłuższego czasu dochodzi w tym obszarze do degeneracji tkanek. Największym oraz najczęstszym powodem ich występowania jest nadmierne obciążenie wynikające z wyskoku i lądownia na stopy. Podczas tej aktywności następują mikropęknięcia poszczególnych włókien wiązadła rzepki. Dlatego najczęściej dotyka sportowców trenujących koszykówkę, siatkówkę lub piłkę ręczną.
Wśród najczęstszych objawów mogą występować:
- obrzęk przedniej powierzchni kolana
- asymetria obrysu rzepki
- ból pod rzepką
- zmniejszenie zakresu ruchu
Kiedy jesteśmy narażeni do powstania kolana skoczka?
-
Nieodpowiedni dobór obciążeń podczas aktywności fizycznej
-
Otyłość
-
Zaniedbania w leczeniu wcześniejszych kontuzji
- Osłabienie stabilizacji centralnej
-
Dysproporcja siły mięśniowej kończyny dolnej (wzmożone napięcie mięśni pośladkowych, mięśni podudzia, mięśni przywodzicieli, mięśni kulszowo-goleniowych) - Zaburzenia biomechaniki kończyny dolnej (pronacja stopy, asymetria ustawienia rzepek, przodopochylenie miednicy)
Diagnostyka
Prawidłowe rozpoznanie schorzenia opiera się na przeprowadzeniu wywiadu. Takiego rozpoznania może dokonać lekarz ortopeda, traumatolog, lekarz rehabilitant lub doświadczony fizjoterapeuta. Należy również dokonać pełnego badania palpacyjnego stawu kolanowego, które może przeprowadzić doświadczony fizjoterapeuta. W celu dokładnej oceny pracy narządu ruchu przeprowadza się wiele czynności poprzez określenie twardości, napięcia oraz kształtu struktury anatomicznej badanej powierzchni. Również przydatne w rozpoznaniu mogą okazać się badania obrazowe przy użyciu ultrasonografi (USG) które pozwoli w sposób bardziej dokładny określić miejsce oraz wielkość uszkodzeni więzadła.
Rehabilitacja kolana - Leczenie
Po poprawnym zdiagnozowaniu można rozpocząć leczenie. Terapia ze względu na złożoność stawu nie jest łatwa i wymaga zazwyczaj 3-6 miesięcy. Ze względu na stopień zaawansowania schorzenia wdraża się leczenie zachowawcze bądź operacyjne. W przypadku mniejszego stopnia posunięcia schorzenia szczególnie w początkowej fazie rozwoju stosuje się leczenie zachowawcze które może przynosić bardzo dobre rezultaty. W pierwszej kolejności stosowane są środki farmakologiczne które pozwalają ograniczyć silny ból oraz duży stan zapalny. Trzeba jednak mieć na uwadze iż środki te działają tylko przeciwbólowo i mają na celu złagodzenie objawów a nie ich całkowitego wyleczenia. Pomijając możliwości leczenia z użyciem komórek macierzystych lub z wykorzystaniem osocza bogatopłytkowego (RPR) które na chwilę obecną są stosunkowo rzadko stosowane podejmowane jest leczenie przy pomocy nowoczesnej fizjoterapii. W rehabilitacji kolana przy schorzeniu kolana skoczka stosuje się zarówno zabiegi fizykoterapii jak i kinezyterapii. Ważne jest również podjęcie działań mających na celu unikanie przeciążeń oraz obciążeń chorej kończyny. W zależności od przypadku mogą powstać wskazania do zastosowania stabilizatora lub ortezy. W przypadku braku osiągnięcia przewidywanych efektów po przeprowadzonej rehabilitacji nalży skonsultować możliwość leczenia chirurgicznego który w obecnym czasie wykonywany jest metodą mało inwazyjną – artroskopową. Ze względu na ryzyko jakie dotyczy każdego zabiegu operacyjnego w postaci nieprzewidzianych skutków ubocznych lub komplikacji pooperacyjnych należy wykorzystać wszystkie możliwe sposoby leczenia zachowawczego.
No comment